Καλησπέρα σας,
Αρχικά καλή άνοιξη, μιας που η φύση αρχίζει να ξυπνά από το χειμερινό λήθαργο της. Συγνώμη για την απουσία μου αλλά λόγω διαβάσματος για πτυχιακή και πλέον για το μεταπτυχιακό ο χρόνος δεν περισσεύει μερικές φορές.

Έχοντας τελειώσει το 4 έτος της σχολής μου , ήρθε αυτή η στιγμή για περιγράψω την προσωπική έρευνα , με άλλα λόγια πτυχιακή. Το θέμα της πτυχιακής μου αφορά ένα φυτό εν ονόματι Lemna minor ή αλλιώς φακή του νερού, το οποίο φύεται σε φυσικούς βάλτους, λίμνες. Το συγκεκριμένο φυτό, από μόνο του έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και για αυτό το λόγο χρησιμοποιείται σαν ζωοτροφή. Το χαρακτηριστικό όμως που κεντρίζει το ενδιαφέρον ενός περιβαλλοντολόγου, είναι ότι μέσω των ριζών του έχει την ικανότητα να απορροφά ρύπους από το νερό και βαρέα μέταλλα. Σε αυτό το σημείο, καλό είναι να σημειωθεί ότι στο εξωτερικό μερικές χώρες που έχουν έρθει αντιμέτωπες με το πρόβλημα της ρύπανσης υδάτων έχουν καταφύγει σε αυτήν την λύση. Γίνεται κατανοητό λοιπόν, ότι είναι ένα φυτό πολλά υποσχόμενο, καθώς είναι άκρως φιλικό προς το περιβάλλον.

Στόχοι της πτυχιακής εργασίας ήταν να διερευνηθεί η ανάπτυξη του φυτικού οργανισμού Lemna minor, σε ύδατα ιαματικών πηγών σε συνδυασμό με την προσθήκη διαφορετικών συγκεντρώσεων αζώτου (N) και αζώτου (N) σε συνδυασμό με φώσφορο (P). Τα πειράματα που διεξήχθησαν είχαν ως στόχο την εύρεση του καταλληλότερου για την ανάπτυξη του φυτού ιαματικού νερού και την μέτρηση των ποσοστών πρωτεΐνης και αμύλου. Παρακάτω, ακολουθεί εικόνα που δείχνει σχηματικά τη μορφή του φυτού Lemna minor. 

Σίγουρα η παραπάνω ερευνητική μελέτη, βρίσκεται σε ένα μέσο στάδιο αφού τα αποτελέσματα που προέκυψαν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για περαιτέρω πειράματα. 

Καλό σας απόγευμα, 
Δανάη

Καλησπέρα,
Καθώς η πρακτική μου άσκηση φτάνει στο τέλος θα ήθελα να κάνω γνωστή την προσπάθεια που κάναμε με τα τους εθελοντές ,με τα παιδιά που κάνουν πρακτική αλλά και όλη την ομάδα του φορέα για την κατασκευή ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα περιβαλλοντικό φιδάκι που εκτός από τα φιδάκια και τις σκάλες υπάρχουν εικόνες που αντιστοιχούν σε μία ερώτηση. Το ταμπλό είναι χωρισμένο σε τέσσερις(4) ενότητες: πόλη, βουνό ,δάσος, θάλασσα. Οι εικόνες που επιλέξαμε να βάλουμε, έχουν θέμα το περιβάλλον (ρύπανση, προστασία κλπ) και γίνεται η αντίστοιχη ερώτηση. Κάθε σωστή απάντηση παίρνει και έναν πόντο. Κερδίζει αυτός με τους περισσότερους πόντους. Απευθύνεται σε ηλικίες από 6-10 και μέχρι 8 παίχτες. Οι παίχτες στο συγκεκριμένο παιχνίδι , πρέπει να φτιάξουν μόνη τους το πιόνι τους (με πλαστελίνη) και να έχει θέμα το περιβάλλον. Ευελπιστούμε  να παιχτεί γιατί μέσω αυτού στοχεύομε σε περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

Για τη δημιουργία συντέλεσαν:
Κωτούλα Δανάη ( Πανεπιστήμιο Αιγαίου- Τμήμα Περιβάλλοντος)

Κωτούλα Ιωάννα(ΤΕΙ Αθήνας- Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης & Σχεδιασμού Αντικειμένων)

Χρηστίδης Γιώργος ( Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης- Τμήμα Βιολογίας)

Καλό μεσημέρι,

Δανάη

Γεια σας,
Η τελευταία παραλία που επισκέφθηκα και την συστήνω ανεπιφύλακτα, τόσο για τα καθαρά νερά της όσο και για τη διαδρομή που είναι μέσα στη φύση είναι ο Μικρός Μουρτιάς. Είναι ένας μικρός κόλπος πραγματικά μέσα στα καταπράσινα βουνά και  από τις λίγες παραλίες που δεν είναι οργανωμένες. Προσφέρει, φυσική σκιά κάτω από τις ελιές και απόλυτη ηρεμία. Η προσέγγιση της γίνεται και με αυτοκίνητο αλλά νομίζω ότι αξίζει να ακολουθήσετε το μονοπάτι. Το συγκεκριμένο μονοπάτι ξεκινάει από την Παλιά Χώρα και πραγματικά τα τοπία που προσφέρει στους ενδιαφερόμενους του είναι μοναδικά. Συνδυάζει φρυγανική και κωνοφόρα βλάστηση, βουνό και φυσικά μπροστά σας απλώνεται όλο το Αιγαίο πέλαγος.Η διάρκεια της διαδρομής είναι 20 λεπτά η κατάβαση και περίπου 30 λεπτά η ανάβαση (επιστροφή).
 Για τους λάτρεις της φύσης, πιστεύω ότι η Αλόννησος προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες και πραγματικά αξίζει τον κόπο να έρθετε και να τις εκμεταλλευτείτε στο έπακρο.
Ας αρχίσουμε λοιπόν...

 Αρχή Μονοπατιού

Μονοπάτι προς Μικρό Μουρτιά 

 Δείγματα βλάστησης κατά τη διάρκεια του μονοπατιού

Φτάνοντας στην παραλία

Παραλία Μικρός Μουρτιάς

 Γυρνώντας από το μονοπάτι

Θέα από την Πάλια Χώρα

Καλό σας βράδυ,

Δανάη

Καλησπέρα σας,

Μετά από δύο βδομάδες που εργάζομαι στον φορέα διαχείρισης μπόρεσα και απέκτησα μία ολοκληρωμένη γνώση γύρω από τις φώκιες με τη βοήθεια των υπεύθυνων εδώ, από τις ξεναγήσεις και με δικιά μου προσπάθεια.
 Αρχικά , η μεσογειακή φώκια μοναχός (Monachus monachus), είναι το ένα από τα δύο εναπομείναντα είδη φώκιας μοναχού της οικογένειας των φωκιδών. Κάποτε ήταν εξαπλωμένη σε όλες τις ακτές τις Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού Ατλαντικού. Σήμερα, με αριθμό μικρότερο από 600 ζώα, συγκαταλέγεται στα σπανιότερα και πλέον απειλούμενα ζωικά είδη του πλανήτη και χαρακτηρίζεται ως κρισίμως κινδυνεύον με αφανισμό από την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης. Ο μισός περίπου πληθυσμός, γύρω στα 250-300 άτομα, ζει στην Ελλάδα.

Ο Γάλλος ζωολόγος Ζαν Ερμάν περιέγραψε πρώτος, στην σύγχρονη εποχή, την μεσογειακή φώκια από τον ολότυπο της συλλογής του. Ονόμασε το είδος Phoca monachus (φώκια μοναχός), πιθανόν λόγω κάποιας ομοιότητας που διέκρινε με τους καλόγερους και όχι σύμφωνα με παλαιότερες αντιλήψεις λόγω του μοναχικού χαρακτήρα του είδους: οι δίπλες που σχηματίζει στο δέρμα της στην περιοχή του λαιμού, ίσως θυμίζουν τις πτυχές από την κουκούλα και το ράσο των μοναχών. Ο Τζον Φλέμινγκ κράτησε το όνομα monachus αλλά το αναβάθμισε σε γένος με ομώνυμο ειδικό Monachus monachus.

Σε σχέση με άλλα είδη φωκών, η μεσογειακή φώκια μπορεί να θεωρηθεί «παράκτιο είδος», καθώς φαίνεται ότι κινείται και κυνηγά την τροφή της κοντά στις ακτές και κυρίως ριχότερα από την ισοβαθή των 200 μέτρων. Μέγιστος χρόνος κατάδυσης είναι 15-20 λεπτά. Οι περισσότερες καταδύσεις όμως γίνονται σε βάθος 30-40 μέτρα και διαρκούν γύρω στα 5-10 λεπτά. Έχουν πάντως την ικανότητα να καλύψουν σημαντικές αποστάσεις μέσα σε λίγες εβδομάδες ή λίγους μήνες.

Η κατανομή της στον ελλαδικό χώρο είναι πολύ μεγάλη, αν και περιορισμένη αριθμητικά. Δείχνει σαφή προτίμηση σε απομονωμένες, βραχώδεις και δυσπρόσιτες νησίδες ή παράκτιες περιοχές.
Το μήκος των ενήλικων ζώων κυμαίνεται μεταξύ 2-3 μέτρων, ενώ το βάρος τους φθάνει έως και τα 350 κιλά, με τα θηλυκά να είναι λίγο μικρότερα από τα αρσενικά. Το σώμα τους καλύπτεται από στιλπνό τρίχωμα, μήκους περίπου μισού εκατοστού. Το χρώμα τους ποικίλλει από ανοιχτό γκρί και μπεζ στα θηλυκά μέχρι σκούρο καφέ και μαύρο στα αρσενικά, πολλές φορές διάστικτο και με ανοιχτόχρωμα σημεία στον αυχένα, τον λαιμό και την κοιλιά. Στα αρσενικά είναι ιδιαίτερα εμφανής και ευδιάκριτη η λευκή κηλίδα στην κοιλιά.
Η κύηση διαρκεί περίπου 10 με 11 μήνες και οι γεννήσεις παρατηρούνται κυρίως τους μήνες Μάιο-Νοέμβριο, με αποκορύφωση το Σεπτέμβριο – Οκτώβριο. Η περίοδος γαλουχίας διαρκεί περίπου 4 – 8 εβδομάδες. Επειδή η περίοδος της κύησης και της γαλουχίας έχουν μεγάλη διάρκεια ένα μόνο μικρό κάθε φορά. Σήμερα οι γεννήσεις λαμβάνουν χώρα κυρίως σε σπηλιές. Αυτό δε συνέβαινε παλαιότερα, αλλά μόνο από τότε που η μεσογειακή φώκια υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τις αμμώδεις παραλίες όπου γεννούσε τα μικρά της, εξαιτίας της ενόχλησης που προκαλείται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Τα νεογέννητα δεν μπορούν να κολυμπούν καλά τις πρώτες ημέρες της ζωής τους αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες είναι ικανά να κολυμπούν άριστα.

Και οι τρεις φωτογραφίες απεικονίζουν νεογέννητα φωκάκια

Τύπος σπηλιάς που προτιμούν οι φώκιες να γεννήσουν και να αναπαυτούν

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου, οι κύριες απειλές για τη μεσογειακή φώκια είναι:

α) Η αυξημένη θνησιμότητα ενήλικων και ανήλικων ατόμων εξαιτίας σκόπιμων θανάτων που προέρχονται από τον άνθρωπο.

Κατά το παρελθόν κυνηγήθηκε άγρια για το λίπος και το δέρμα της. Σήμερα, θεωρείται συχνά φυσικός ανταγωνιστής του ψαρά και προκαλεί μερικές φορές ζημιές στα δίχτυα για να «κλέψει» την τροφή της. Τα αλιευτικά αποθέματα μειώνονται συνεχώς λόγω της υπεραλίευσης και της παράνομης αλιείας και η φώκια σε αναζήτηση της καθημερινής της τροφής «αναγκάζεται» να αναζητήσει τροφή στα αλιευτικά εργαλεία. Αυτός ο ανταγωνισμός για αναζήτηση τροφής είναι ο κύριος λόγος θανάτωσής της. Στην Ελλάδα και παρά τη βαρβαρότητα της πράξης, αποτελεί φαινόμενο που εξακολουθεί να εμφανίζεται, ευτυχώς με συνεχώς μειούμενες τάσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην περιοχή του Πάρκου δεν έχει αναφερθεί παρόμοιο κρούσμα τα τελευταία χρόνια.

β) Η αυξημένη θνησιμότητα ανήλικων ατόμων εξαιτίας απώλειας κατάλληλων βιοτόπων

Παλιότερα οι φώκιες γεννούσαν σε αμμώδεις παραλίες και μεγάλες σπηλιές. Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας ανθρώπινων δραστηριοτήτων (τουρισμός, σκάφη αναψυχής, λιμάνια, δρόμοι κ.λπ.), οι φώκιες αναγκάστηκαν να γεννούν μέσα σε ακατάλληλες για αυτό το σκοπό σπηλιές. Το ποσοστό θνησιμότητας νεογνών σε τέτοιες σπηλιές είναι αρκετά υψηλό, επειδή τα νεογνά είναι άπειρα στην κολύμβηση κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους και μπορούν εύκολα να τραυματιστούν ή να πνιγούν, από τον έντονο κυματισμό κατά τη διάρκεια κακοκαιρίας.

γ) Η αυξημένη θνησιμότητα ενήλικων και ανήλικων ατόμων εξαιτίας εμπλοκής σε δίχτυα.

Μη σκόπιμη θνησιμότητα, κυρίως από πνιγμό, παρατηρείται σε όλη τη Μεσόγειο και για πολλά άλλα είδη (π.χ. Caretta caretta) εκτός από τη φώκια. Η μεσογειακή φώκια μπορεί να εμπλακεί σε όλους τους τύπους διχτυών, αλλά κυρίως στα στατικά δίχτυα.

Σήμερα έχει κηρυχθεί είδος κρισίμως κινδυνεύον με αφανισμό. Ο συνολικός πληθυσμός υπολογίζεται σε λιγότερα από 600 ζώα διεσπαρμένα σε τέσσερις απομονωμένους θύλακες στα νησιά Μαδέρα (25-35 άτομα), στο Λευκό Ακρωτήριο της Μαυριτανίας (130 άτομα) στον Ατλαντικό, στις Μεσογειακές ακτές Μαρόκου και Αλγερίας και στην Ανατολική Μεσόγειο (Αιγαίο και Ιόνιο Πέλαγος).

Πιστεύω ότι σας έχω αναφέρει τα πιο σημαντικά για τις Μεσογειακές φώκιες.  Φυσικά περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να πάρετε από την παρακάτω ιστοσελίδα (http://alonissos-park.gr/ ) , όπου περιέχει οπτικοακουστικό υλικό καθώς πληροφορίες για τη δράση του φορέα.

Φυσικά, στην περίπτωση που έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε την Αλόννησο μην παραλείψετε να έρθετε μια βόλτα από το κέντρο ενημέρωσης.

Καλό σας βράδυ

Βιβλιογραφία

1)http://alonissos-park.gr/

2)https://el.wikipedia.org/wiki

*Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το αρχείο του Ε.Θ.Π.Α.Β.Σ.

Καλησπέρα σας,

Όσο διάστημα βρίσκομαι στο φορέα, συνεργάζομαι και με τα υπόλοιπα παιδιά που κάνουν την πρακτική τους πάνω σε διάφορα projects ώστε να αφήσουμε κάτι στο φορέα.  Ένα από αυτά, ήταν η δημιουργία δύο αφισών με τα ενδημικά και επαπειλούμενα φυτά της Αλοννήσου( 21 από το σύνολο των 30 που απαντώνται είναι ενδημικά).
Γενικά, η περιοχή του  Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου χαρακτηρίζεται από πλούσια βλάστηση, κυρίως όμως στα Γιούρα(530 είδη)  και στα Σκαντζούρα (420 είδη).

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους, Γιάννη Ανέστη ( Πανεπιστήμιο Αιγαίου , Τμήμα Περιβάλλοντος) και Γιώργο Χρηστίδη ( Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης , Τμήμα Βιολογίας ) για την ιδέα τους , την συγγραφή και για την δυνατότητα που μου έδωσαν να συνεργαστώ μαζί τους.
Τέλος , θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ιωάννα Κωτούλα ( ΤΕΙ Αθήνας , Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής , Διακόσμησης & Σχεδιασμό Αντικειμένων) για την δουλειά της, στη δημιουργία και στο στήσιμο της αφίσας.

Καλό σας απόγευμα

Για την καλύτερη προστασία του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου, η περιοχή έχει χωριστεί σε δύο ζώνες. Τη Ζώνη Α και τη Ζώνη Β όπως μπορείτε να δείτε και στον παρακάτω  χάρτη.

Η Ζώνη Β αποτελείται από τη νήσο Αλόννησο , Ν. Περιστέρα και τη Ν. Δύο Αδέλφια. Τα τρία αυτά νησάκια αποτελούν τις κατοικημένες περιοχές τις Αλοννήσου. Στη Ζώνη Β επιτρέπονται διάφορες δραστηριότητες αναψυχής σύμφωνα με τη νομοθεσία.

Η Ζώνη Α αποτελείται από Ν. Κυρά Παναγιά, τη Ν. Γιούρα , τη Ν. Ψαθούρα και το Ψαθουρονήσι , τη Ν. Πιπέρι και τέλος τη Ν. Σκάτζουρα. Στη Ζώνη Α ισχύουν ιδιαίτερες ρυθμίσεις σε επί μέρους περιοχές ανάλογα με την κρισιμότητα , τη μοναδικότητα και τη φυσικότητας τους. Επίσης, στη Ζώνη Α είναι πιο πιθανόν να δούμε φώκιες  ( καθώς συχνάζουν στο Πιπέρι για να αναπαραχθούν μέσα σε σπηλιές) , δελφίνια και ένα είδος φάλαινας τον Φυσητήρα. Ακόμα, στην περιοχή κατοικούν διάφορα ενδημικά πουλιά, όπως ο Μαυροπετρίτης, ο Θαλασσοκόρακας και ο Αιγαιόγλαρος.

Η βλάστηση που επικρατεί στα περισσότερα νησάκια της Ζώνης Α είναι τα φρύγανα και μεγάλος αριθμός πεύκων. Εξαίρεση αποτελεί η Ψαθούρα, η οποία είναι ηφαιστιογενείς περιοχή και έχει μέγιστο ύψος 14 m.

Όλες τις παραπάνω πληροφορίες, σας στις έδωσα για να σας βάλω στο κλίμα στη συγκεκριμένης ανάρτησης.

Χθες μου δόθηκε η δυνατότητα να βγω για περιπολία με το σκάφος. Η περιόχη που κάναμε την περιπολία ήταν η Ζώνη Α. Η μόνη περιοχή που δεν πήγα ήταν η Ν Σκαντζούρα. Γενικά , νομίζω ότι ήταν εμπειρία ζωής και πραγματικά μακάρι, κάθε ένας από εσάς να είχε τη δυνατότητα να το ζήσει. Στη διάρκεια της περιπολίας πετύχαμε ένα κοπάδι από δελφίνια( ζωνόδέλφινα - είδος από δελφίνια), παρατηρήσαμε όλα τα ενδημικά πουλιά που αναφέρονται παραπάνω και τέλος είδαμε περιοχές άπειρου φυσικού κάλους, καθώς και γαλαζοπράσινα νερά. 

Ξεκινώντας την περιπολία μας

Ν. Πιπέρι

Η Ν. Δύο Αδέλφια

Κοπάδι από ζωνοδέλφινα

Ν. Πιπέρι

Ν.Πιπέρι

Σπηλιά Φώκιας

Σπηλιά Φώκιας ( Μπορούμε να διακρίνουμε ίχνη φώκιας)

Ν. Γιούρα

Ν. Γιούρα

Το μάτι του Κύκλωπα, Ν. Γιούρα

Βλάστηση στη Ν. Γιούρα

Τρύπιο Βουνό, Ν. Γιούρα

Εσωτερικό Τρύπιου Βουνού

Φάρος, Ψαθούρα

Μπλε Σπηλιά, Αλόννησος

Εσωτερικό Μπλε Σπηλιάς

Ελπίζω να μπόρεσα να σας ταξιδέψω στην απίστευτη εμπειρία που έζησα και εγώ.

Καλό σας μεσημέρι,

Δανάη

Μια ματιά από «μέσα»...

Κανονικά δεν πρέπει να παραπονιέμαι, ίσως γιατί κι εγώ έχω βρεθεί στη θέση του/της κατήγορου για κάποιες δημόσιες υπηρεσίες. Είναι εκείνες οι στιγμές που κατηγορώ όποιον/α βλέπω μπροστά μου πιστεύοντας πως είναι ο/η μόνος/η υπεύθυνος/η για την κατάσταση που αντιλαμβάνομαι, ξεχνώντας το υπόλοιπο πλαίσιο. Είναι η εύκολη λύση, η παραμονή στην «πρώτη ανάγνωση»... Γιατί να συμβαίνει κάτι διαφορετικό από άλλα άτομα για τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου Βόρειων Σποράδων; Επειδή βρίσκομαι εδώ για την πρακτική μου άσκηση και ζω τα πράγματα από «μέσα»;

Αρχικά, θα ήθελα να κάνω γνωστό σε όσες/όσους διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ότι ο συγκεκριμένος φορέας δεν αποτελεί Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) αλλά υπάγεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα που χρειάζεται για κάθε ερευνητικό project, για υλικά, εξοπλισμό τα παίρνει από τα πράσινα ταμεία – αυτά στα οποία καταβάλλονται τα πρόστιμα που επιβάλλονται για περιβαλλοντικές παραβάσεις. Δεν πουλάμε αναμνηστικά όπως κάνουν οι ΜΚΟ και δεν μπορούμε να αναπτύξουμε δράσεις για άλλου τύπου χρηματοδοτήσεις, για παράδειγμα την υιοθεσία (ολική ή μερική) μιας φώκιας. Είναι λιγάκι δύσκολο βέβαια το τελευταίο, καθώς στο θαλάσσιο πάρκο τα ζώα δε ζουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας και δεν αποτελούν τουριστική ατραξιόν, ώστε να ελέγχεται πλήρως η ζωή τους. Φαίνεται, όμως, πως δεν είναι ακριβώς αποδεκτή μια κατάσταση που φροντίζει την υπεράσπιση των συνθηκών του φυσικού περιβάλλοντος ώστε να διασφαλιστεί η άγρια ζωή από έναν φορέα που πρέπει να εμπιστευτούμε και να στηρίξουμε. Ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλόννησου, δεν σκοπεύει να περιορίσει – να φυλακίσει – άγρια ζώα αλλά να εξασφαλίσει τις συνθήκες που χρειάζονται για να συνεχίσουν να ζουν. Πιστεύω πως πρέπει να προσεγγίσουμε διαφορετικά το κομμάτι της ενημέρωσης ώστε να κερδίσουμε και το ενδιαφέρον των επισκεπτών και το στοίχημα της αντικειμενικής ενημέρωσης.

Είμαι φοβερά ενοχλημένη και δυσαρεστημένη με τη στάση των ανθρώπων στο θέμα περιβάλλον. Οι περισσότεροι απλά παίρνουν μέρος από τον καναπέ του σπιτιού τους με ό,τι έχουν μάθει από το Μ.Μ.Ε. και με ό,τι πιστεύουν ότι είναι σωστό. Μια θεώρηση «a la carte» που απηχεί τις μεταμοντέρνες αντιλήψεις που φαίνεται να αναπτύσσονται και στο κομμάτι αυτό. Οι «τοπικές διηγήσεις» του Lyotard (Ζαν Φρανσουά Λυοτάρ (2008). Η μεταμοντέρνα κατάσταση. Αθήνα: Εκδ Γνώση) που απηχούν τις αντιλήψεις κάθε ατόμου και που τις σεβόμαστε – σεβόμενοι την υπόσταση του κάθε προσώπου – (ό,τι άλλωστε συμβαίνει και με τις δικές μου γραφές σε αυτήν τη γωνιά του διαδικτύου), υποβάλλει απόλυτη ενεργοποίηση φορέων, δομών και ατόμων, ώστε η ενημέρωση του κοινού να είναι έγκυρη και απόλυτη ώστε να διαμορφώνεται η κοινή γνώμη στην επιθυμητή κατεύθυνση. Μια προβολή βίντεο με το έργο του Φορέα, φωτογραφίες, η διήγηση της ιστορίας μιας φώκιας, απόψεις και εκτιμήσεις επιστημόνων για την αξία της διατήρησης της άγριας ζωής και ειδικότερα του βιότοπου της φώκιας και, το κυριότερο, κατά την άποψή μου, ενημέρωση προσαρμοσμένη στις μικρές ηλικίες, στα παιδιά, ώστε να κερδίσουμε το μέλλον.

Τώρα, λοιπόν, που τα βλέπω από «μέσα», βλέπω την ανάγκη να υπάρχουν «ενεργοί πολίτες» που δεν επηρεάζονται από την προβολή και τη διαφήμιση αλλά που αναζητούν την αλήθεια.

Καλή σας ημέρα ,

Δανάη